عاشقانه قلم میزند دلم

چندی است که عاشقانه قلم میزند دلم 

 

 از ماجرای عشق تو دم میزند دلم 

 

این را که مردمان ضربان نام کرده اند 

 

دست خوشی است بر سر غم میزند دلم 

 

روزی هزار بار ورق های کهنه را  

 

مشتاق و بی قرار بهم میزند دلم 

 

هرگاه به سبز خاطره های تو میرسم 

 

انگار در بهشت قدم میزند دلم 

 

نام تو از شبی که به رگ های من دوید 

 

یک در میان برای خودم میزند دلم 

  

  یک شب به طعنه گفت چرا داد میزنی؟

 

اینقدر نگو دلم میزند دلم 

 

حرفش ادامه داشت که بی اختیار من 

 

گفتم عزیز من چه کنم میزند دلم 

 

آرام برد گوش مرا روی سینه اش  

 

دیدم که چنین که اوست چه کم میزند دلم

 

دیدم در این قمار دل او برنده است 

 

دیدم  فقط به قدر عدم میزند دلم

  

 

این دو نفر را نخواهم بخشید

 این دو نفر را هرگز نمیبخشم 

 

کسی که پشت سرم حرف زد 

 

کسی که حرف او را باور کرد